Tijdens de laatste raadsvergadering van 2018 kwam de kwestie van de verbouwing van Museum Arnhem aan de orde. Het vorige college, dat bestuurde tot begin 2018, had 15 miljoen euro beschikbaar gesteld en een chique architectenkantoor ingehuurd. De architect heeft een ambitieus plan getekend dat Museum Arnhem optilt in de vaart der volken.
OPINIE: door Chris Zeevenhooven
Helaas was er geen aannemer die dat plan voor dat geld wilde bouwen. In de college onderhandelingen voor de nieuwe bestuursperiode is toen afgesproken dat de ambitieuze plannen wel gerealiseerd moesten worden en dat er in plaats van 15 miljoen 22 miljoen euro beschikbaar moest komen.
Rituele dans
Met de raadsbehandeling in december was door het collegeakkoord de goedkeuring voor het extra budget feitelijk een hamerstuk. Het personeel dat nog in dienst is van het museum zat zenuwachtig op de tribune, maar hier kon niets meer fout gaan. De behandeling was niet meer dan een rituele dans. Arnhem Centraal wilde niet meer beschikbaar stellen dan 15 miljoen, maar vergat in te brengen dat de gemeente ook had kunnen schrappen in het ambitieuze programma van de verbouw. Een balkon minder of minder diep in de stuwwal graven, want het ambitieuze plan vraagt technische hoogstandjes. Denk Verenigd Arnhem ondersteunde het voorstel van het college, want zij snapten dat deze afspraak eerder gemaakt is. Maar ze vroegen als prijs voor hun steun via een motie meer aandacht om mensen die nooit in Museum Arnhem komen naar het museum te lokken en misschien wel in de expositie aandacht te geven aan aspecten die ‘andere doelgroepen’ aanspreekt. Ze spraken nimmer over hun eigen achterban, maar ze namen het op voor al die Arnhemmers die sinds Pierre Janssen er directeur was nooit meer naar het museum geweest zijn
Motie
Tot mijn stomme verbazing stormde de Christen Unie naar de microfoon om deze motie af te wijzen. Het museum deed al genoeg moeite om mensen naar het museum toe te krijgen. Waarom reageert de ene partij zo abrupt op een partij die gezien wordt als de vertegenwoordiger van migranten en die willen integreren in de Arnhemse samenleving. Met hun bijdrage toonde ze meer dan aan dat zij de gevoerde politiek snappen, alleen ze namen het ook nog op voor al die Arnhemmers die wel moeten mee betalen, maar die nu nooit in het museum komen, al is het maar omdat ze de toegangsprijs niet willen/kunnen betalen. Waarom kon de Raad het niet opbrengen om de uitgestoken hand aan te nemen en de motie aan te nemen, als gebaar, als erkenning van integratie als teken dat er sprake is van een nieuwe betere bestuurscultuur.
Kwaliteit van organisatie
Terwijl de rituele dansen in de raadszaal worden uitgevoerd was de gemeentelijke organisatie zelf onbereikbaar door storing in het netwerk en wordt Arnhem onderwijl geconfronteerd met grote kostenoverschrijdingen in de zorg. De gevolgen van vele reorganisaties hebben een prijs. Het lijkt me verstandig dat de gemeenteraad minder energie steekt in het vliegen afvangen over onderwerpen die al afgetikt zijn maar zich zorgen maakt over de kwaliteit van de eigen organisatie en de dienstverlening aan de Arnhemse burger. Die betaalt daar namelijk belasting voor.