Het jaar 2017 is voorbij. Het was een schrikkeljaar. Het begon met de inauguratie van de nieuwe president van de Verenigde Staten, Real Donald Trump. We zouden niet zo druk moeten zijn met wat daar gebeurt, maar Trump haalt zoveel overhoop en is zo gericht op het welbevinden van een kleine groep mensen dat het effect heeft op de hele wereld. Het niet steunen van het klimaatakkoord van Parijs, zijn onbehouwen gedrag, maar vooral de grootste maatschappelijke beroving met de nieuwe belastingwet zal gevolgen hebben voor iedereen.
Mantelzorg
Eind januari overleed mijn moeder. Ella zoals mensen haar noemden en een persoonlijkheid in haar wereld in Velp. Niet echt een warme moeder, maar ik leerde haar beter kennen door een aantal jaren te mantelzorgen. Dat was een bijzondere ervaring die duidelijk wordt op het moment dat de persoon waar je dat voor doet er niet meer is. Het ritme van de week is gebroken, de vaste bezoekjes, de praatjes over kleine dingen en een drankje bij de haard. Ze hield van wandelen en dat hebben we de laatste jaren van haar leven zo veel mogelijk gedaan. Eerst steeds iets korter, dan met stokken en toen de rollator. Maar altijd er op uit en weer verder. Tot de definitieve hersenbloeding.
Einde aan het werken in de wijk
In het voorjaar aan de slag met de laatste weken van mijn loopbaan van 37 jaar als ambtenaar bij de gemeente Arnhem. Civil servant is een mooie naam hoe ik heb beleefd. Zorgen voor samenleven, waar ik mij verantwoordelijk voor voelde. Daarnaast het ontwikkelen van een structuur om bewoners zoveel mogelijk kracht te geven de wijkgemeenschap te vertegenwoordigen en op te komen voor het belang van hun wijk en buurt. Het is het mooiste werk wat ik in mijn leven heb mogen doen en ik heb het met veel liefde en plezier gedaan. Helaas kwam er twee jaar geleden al min of meer een einde aan omdat het stadsbestuur in de wijk een andere koers wilde gaan met inhoudsloos leidinggeven en alle ambtenaren de wijk in. Het succesvolle wijkwerk in Arnhem werd algemeen geroemd. Oud burgemeester Herman Kaiser zegt in de Gederlander dat je het echte Arnhem vindt in de wijken. Maar in 2 jaar tijd heeft D66 wethouder Leisink de wijkplatforms ondermijnd, het centrale wijkoverleg afgeschaft en het ondersteunende opbouwwerk bezuinigd. Ik kan er verdrietig en boos om worden. Wat in twintig jaar met elkaar is opgebouwd is in twee jaar tijd afgebroken. Er is nimmer met de leden van D66 (ook mijn partij) over gediscussieerd en het staat haaks op de tekst in het verkiezingsprogramma van D66 voor 2014-2018.
Het meest trieste nieuws van 2017 overviel ons op de een na laatste dag van augustus toen we hoorden dat onze schoonzoon Onno was overleden. Hij was geruime tijd ziek, maar hij had al die tijd moedig stand gehouden. Deze slopende ziekte viel niet te keren. Half mei was hij nog langs geweest om de computer op te schonen. Met de zon in huis kwam hij binnen samen met de hond, mooi blauwe trui aan en geen vuiltje aan de lucht. Het is zo verdrietig om een paar maanden later mee te maken dat het jonge gezin zonder man en vader verder moet. Het is wel weer bemoedigend om te zien dat hun vrienden en kennissen alles doen om het gezin te helpen door hele praktische hulp te bieden zoals warme maaltijden, aandacht en de jongens naar de sport te brengen. Het meest bijzondere is dat haar trouwe broer zijn zus zoveel mogelijk terzijde staat en meehelpt om de jongens verder op te brengen.
Verder met Buurtenregio
Al deze gebeurtenissen maakten de laatste maanden van 2017 niet eenvoudig. In een ander leven gestapt na het stoppen met werken. Terugkijken naar al die jaren werken voor een en dezelfde gemeente, terugkijken op het leven met gezin en familie. Afvragen waar het allemaal nou voor nodig was. Het wordt onherroepelijk tijd om weer vooruit te kijken en met verhalen te vertellen wat ik vind dat er toe doet en wat anderen graag belicht zouden willen zien. www.buurtenregio.nl is er mijn platform voor. Ik wens hierbij iedereen een mooi en gezond 2018.
