“Nee Sahi, we zijn nog lang niet klaar”. Plaats van handeling: een modderige vlakte aan de Waaij in Westervoort. De aanwezigen: een groepje even modderige kinderen in de basisschool leeftijd. Het materiaal: een aantal scheppen en emmers. Dit is een opkomst van scoutinggroep St Joris te Westervoort. Op een grijze waterkoude zaterdag houden ze een scouting opkomst en na anderhalf uur modder scheppen is het blijkbaar nog lang niet genoeg.
Door Gabrielle Zeevenhooven
Sahi, in het gewone leven Simone Jansen (36) is sinds jaren leiding bij de welpen van Scouting St Joris Westervoort. Ze vertelt: “Het leuke van scouting is dat kinderen bij elkaar komen en spelen. Als je op voetbal zit moet je iedere week voetballen, hier doen we steeds andere spellen, meestal buiten en bijna altijd in een thema. Sahi is mijn scouting naam uit Junglebook, een vast thema van de Scouting Nederland. Bij scouting ligt de nadruk op spel maar in het spel is ook aandacht voor samenwerking tussen kinderen. Ze leren samen spelen en overleggen. En er is natuurlijk ook aandacht voor basale vaardigheden zoals een vuur stoken. Sommige kinderen van 8 of 9 hebben thuis nog geen lucifer aangestoken. En op de scouting mogen ze ineens een vuur maken.”
[tekst gaat door onder afbeelding]
Scouting geschiedenis
Scouting is bekend van Baden Powell, de Brit die als eerste een scouting groep op poten zette en de scouting vorm gaf. Daarbij hoorden ook de rituelen zoals die nu ook nog gebruikt worden, het hijsen van de vlag, de insignes op de mouw van je scoutfit, het samenwerken in groepen de zogenaamde patrouilles. Natuurlijk zijn er ook dingen veranderd. Meisjes en jongens zitten tegenwoordig bijna altijd samen in de scouting groep en gaan ook samen op kamp. Het uniform is een shirt geworden en bijna niemand draagt nog een verkennershoed. De rituelen veranderen niet. Het hijsen van de vlag blijft de manier om een scouting bijeenkomst te starten. Alleen de voor ouderen bekende kreet “ Akela ik doe mijn best” wordt door de groep van Simone niet meer gebruikt.
Kinderen bewegen te weinig
Volgens een onderzoek door de stichting Speelbeweging gedaan in 2020 voldoet de helft van de Nederlandse kinderen niet aan de 60 minuten beweegrichtlijn, dus 60 minuten bewegen per dag. Kinderen zitten meer binnen, zitten vaker op de tablet en zitten langer op school en op de buitenschoolse opvang die vaak ook binnen activiteiten aanbiedt, vooral in de winter bij slecht weer. Terwijl je ook met minder weer gewoon buiten kan spelen als je de juiste kleding aan hebt. Twee uur buitenspelen per dag vermindert de kans op bijziendheid bij kinderen. Ernstige bijziendheid als kind geeft een veel grotere kans op ernstige oogziekten op latere leeftijd. In de afgelopen 40 jaar is het aantal kinderen dat bijziend is gestegen van 1 op de 4 naar 1 op de 2. Ook met de motorische vaardigheden van kinderen is het tegenwoordig slechter gesteld. De remedie hiervoor is buitenspelen. En precies dat doen ze op scouting.
In bomen klimmen.
Simone; “Als wij met onze groep ergens op kamp komen dan klauteren onze welpen de bomen in. Andere begeleiders vinden daar wat van, maar onze regel is; je mag wel in de boom klimmen, maar je mag er niet uitvallen. Er is weleens een kind dat in een boom zit en niet meer naar beneden durft. Zo’n kind zet het dan op een krijsen en dan helpen wij als leiding hem wel weer naar beneden. Soms willen ze vrij spelen. Wij hebben lange bamboestokken en postbode elastieken. Ze hebben met die stokken een heel dorp gebouwd. Dat noem je spel, maar die kinderen oefenen spelenderwijs een heel scala aan vaardigheden, samenwerken, afspraken maken maar ook hoe je een hut bouwt. En we gaan met iedere leeftijdsgroep op kamp. Soms naar een andere scoutinggebouw, soms met tenten naar het bos. De oudere kinderen moeten zelf de keukentent opbouwen, een keuken pionieren heet dat op zijn scouts, dus ze worden aangesproken op hun verantwoordelijkheidsgevoel”.
Weinig subsidie en aandacht vanuit de overheid
Als je het zo bekijkt zou ieder kind de mogelijkheid moeten hebben om lid te zijn van scouting. Het lijkt een van de weinige plekken waar kinderen nog mogen spelen in de natuur zonder opgelegd leerprogramma met alleen de scouting code als kader. Scouting St Joris in Westervoort moet het doen met een minimale subsidie. De begeleiders zijn vrijwilligers en zoals overal zijn vrijwilligers moeilijk te vinden. Dat betekent dat er op dit moment kinderen op de wachtlijst staan die niet meteen mee kunnen doen. Simone zelf is als kind van 7 lid geworden en heeft haar liefde voor scouting nooit verloren, nu dus als begeleider en bestuurslid. Simone; “Het allerleukste van scouting vindt ik de opkomsten met kinderen. Samen spelen en de wereld ontdekken. Ik kan ervan genieten dat kinderen plezier hebben en dat ze nog precies weten hoe een kamp van een paar jaar terug ging tot in detail”.
Voor meer informatie over Scouting St Joris Westervoort zie sint-jorisgroep.nl. Vrijwilligers voor het begeleiden van scouts zijn welkom.