Het wijkplatform Klarendal (Arnhem) heeft afgelopen week weer vergaderd. Er zaten 16 mensen rondom de grote ronde tafel, die al meer dan 15 jaar gebruikt wordt voor het wijkoverleg. De woningcorporatie en de gemeente met twee medewerkers zaten ook aan tafel en als toehoorders een aantal belangstellende bewoners en mensen namens organisaties die op een agendapunt zouden inspreken. De gespreksleiding wordt verzorgd door een van buiten gevraagd persoon, die dat met een grappige emotie deed. Het verslag wordt door een wijkbewoner gemaakt die dat kunstje in gemeentedienst heeft geleerd. Dat zag er piekfijn uit. De agenda en de stukken en het betrekken van bewoners was professioneel verzorgd door de opbouwwerker.
Door Chris Zeevenhooven
De rol van de bewoners
De bewoners bespreken met gevoel voor verantwoordelijkheid de verschillende zaken en zijn zuinig op hun beperkte budget in relatie tot de steeds grotere taken die aan hen gevraagd worden. Maar voor alles proberen ze een goede oplossing te vinden. Opvallend was het grote draagvlak waarmee de agendapunten afgerond werden, terwijl er heel verschillend pluimage uit de wijk rond de tafel zat.
De rol van de gemeente
In het overleg wordt de relatie tussen het wijkplatform en de gemeente niet duidelijk. Dat het wijkplatform ook een officieel adviesorgaan is van het college van B&W is bij niemand helder, wat betekent dat het overleg advies kan geven aan de vertegenwoordigers van de gemeente in plaats van te berusten in hun inbreng. Het overleg is veeleer een prettige routine die in de loop der jaren gegroeid is van zo doen we dat nu eenmaal. Sinds het invoeren van het nieuwe wijkgericht werken door de gemeente “Van wijken weten” zou het budget voor de wijk inzichtelijk moeten zijn en de wijkmanager zou het mandaat hebben daarover te beslissen. Maar tijdens het overleg blijft dat duister. Inzicht in het budget van de gemeente voor de wijk(en) is er niet en de wijkmanager is een soort Goedheiligmens die in goedertierenheid besluit dat geld ergens aan wordt uitgegeven.
Gemeente doet haar eigen ding
Dat bleek met de toelichting van het nieuwe project Maatwerk om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt weer in beweging te krijgen. Het project werd sympathiek gepresenteerd, maar het was wel weer een eigen project van de ambtenaren waarbij de verbinding met anderen zoals de overlast aanpak (OZO) niet duidelijk werd. Ook de vragen over de schoonmaak van de achterpaden die deels eigendom zijn van de woningcoöperatie en deels van de gemeente verliep nog net zo stroef als 15 jaar geleden. Problemen over aan aannemers gegunde budgetten bevroren het gesprek en vanuit de gemeente was er geen slagkracht om partijen te verbinden en oplossingen af te dwingen.
Verbinden is de kunst van de nieuwe overheid
Ruim voor 10 uur werd de vergadering afgehamerd. De bewoners leverden met elkaar een prima prestatie. In goed overleg op de wijk gepast. De overheid komt niet verder dan de beste bedoelingen maar het ontbreekt nog aan professionaliteit en daadkracht en vooral een signaal dat de nieuwe werkwijze “Van wijken weten” een verbetering is en voor nieuwe verbindingen zorgt.
