“No one told me”. Unieke documentaire over de kraamtijd in filmhuis Zevenaar op 26 maart.

Zulilah Merry

Zulilah Merry (1984), documentairemaker, is opgegroeid in Westervoort en ging naar het Arentheem college in Arnhem. Sinds 8 jaar woont Zulilah in Maine,  Amerika. Ze heeft daar haar eerste grote documentaire gemaakt over de kraamtijd van een net bevallen moeder. De film wordt vertoond op zondag 26 maart in Filmhuis Zevenaar. Na de filmvertoning is er een panel gesprek met de filmmaker.

Door Gabrielle Zeevenhooven

Merry: “Na mijn studie communicatie kreeg ik een baan bij TNT en later PostNL. Ik werkte daar op de communicatieafdeling. Er werden regelmatig video’s geproduceerd binnen het bedrijf. Zo kwam ik in aanraking met de wereld van de film. En algauw wist ik het. Ik wilde documentairemaker worden. Maar ik had geen opleiding in de filmbusiness. Een vriend raadde mij aan een zomercursus te gaan doen bij MaineMedia Workshops; een film en fotografie school in Maine in de VS. Daar heb ik mijn echtgenoot en vader van mijn twee kinderen ontmoet. In een gesprek met mijn vroedvrouw na de geboorte van mijn eerste kind kwam ik met het idee dat ik heel graag een documentaire zou willen maken over de postnatale ervaring. Zij kende een vriendin die op het punt van bevallen stond en ook van haar eerste kind. Ik heb een afspraak gemaakt met die vriendin en toen ik haar vroeg of ze gefilmd wilde worden was ze direct positief. Ze vond het belangrijk en wilde er aan meewerken. Het resultaat is ‘No One Told Me’ geworden” .

De eerste 10 weken gefilmd

De documentaire is een observerende weergave van de eerste 10 weken in het leven van een jonge  moeder. De film is geheel in eigen beheer gemaakt, ook de opnames zijn door de filmmaker zelf gemaakt. Zulilah heeft ervoor gekozen om alleen de gebeurtenissen te filmen zonder commentaar van experts of interviews met de moeder. Zo reis je als kijker mee met de ervaringen van de moeder als een vlieg op de muur. Dat levert beelden op die je in het dagelijkse leven maar zelden of zelfs nooit tegen komt. Merry: “ik vind het belangrijk, dat de ervaring van de hoofdpersonen zo puur mogelijk verbeeld wordt. Wat mensen meemaken in een unieke periode. De kraamtijd is al bijzonder genoeg zonder dat het opgeknipt en verfraaid hoeft te worden”.

Tranen na de bevalling

Merry: “Ik wilde juist ook de andere kant van de ervaring laten zien. Niet het beeld van de gelukkige moeder die je tegenkomt als je een uurtje op kraamvisite bent, maar ook de vrouw die ’s nachts borstvoeding geeft, die pijnlijke borsten heeft en tepelkloven. Ik wilde de vrouw laten zien die twijfels heeft over haar moederschap, de vrouw die haar nieuwe baby probeert te begrijpen in wat die nodig heeft, terwijl ze ook haar eigen lichaam moet helen van de zwangerschap en de bevalling. De meeste vrouwen zijn veel alleen als ze net bevallen zijn. Maatschappelijk bestaat er het beeld van de dolgelukkige jonge moeder en als je dan merkt dat je als vrouw je vroegere leven mist, dat je veel moet huilen en dat je niet altijd zo blij bent met je nieuwe rol als moeder, kun je denken dat er iets mis is met jou als persoon. Met mijn film wil ik vertellen dat die gevoelens heel gewoon zijn en dat ze voor de meeste nieuwe moeders bij de kraamtijd horen.

Aandacht en erkenning van anderen

Naast het weergeven van de ervaring van de nieuwe ouders heeft Merry een boodschap met haar film. Zij vraagt aandacht voor de behoefte aan zorg die een jonge moeder nodig heeft. Zorg in de vorm van een warme maaltijd die voor de deur gezet wordt, een schoon bed, de was gedaan, de hond uitgelaten, een rustig moment terwijl een vriendin de baby wiegt, een luisterend oor als de tranen hoog zitten en de onzekerheid toeslaat. Merry: “Zorgen voor de nieuwe moeders in onze omgeving is een kans om onze relatie met elkaar te verdiepen. Die zorg kan komen van familie, vrienden, buren of collega’s; er zijn zorgtaken die passen bij verschillende soorten relaties. Voor de nieuwe moeder maken deze momenten van steun en aandacht vaak een wereld van verschil.”

Merry vraagt zich af of we in onze snelle carrière gerichte maatschappij, de nieuwe moeder genoeg tijd gunnen om stil te staan bij de enorme verandering die in haar leven plaatsvind als ze een kind krijgt. Merry: “Tijdens het panel gesprek na de filmvertoning hoor ik van veel moeders dat ze op hun tandvlees de kraamtijd doorkomen – het is echt overleven – en dan weer aan het werk gaan. Er is weinig ruimte om de veranderingen in de diepte te ervaren. No One Told Me is een kans voor iedereen, of je nu kinderen hebt of niet, om via de moeder in de film de kraamtijd te doorvoelen. Zo kunnen we wellicht met elkaar de aandacht en erkenning aan nieuwe moeder geven die zo ontzettend nodig is.”

Bijzondere weergave van een uniek moment

Merry heeft in eigen beheer aan de film gewerkt. Zij heeft editors kunnen inhuren en de onderliggende muziek heeft laten componeren. Het resultaat is een aangrijpende documentaire die op een directe manier gefilmd is. Mede door de natuurlijke en ontroerende nieuwe ouders die zich in al hun kwetsbaarheid en ontreddering tonen is dit een bijzondere weergave van een unieke gebeurtenis in het leven van een mens. Moeder en ouders worden.

Voor meer informatie zie website: www.noonetoldmedocumentary.com

Filmhuis Zevenaar is gevestigd in wat ooit de Turmac fabriek was. Na het vertrek van de sigarettenfabriek is er een mooi cultureel centrum met een intiem filmhuis gemaakt. Het cultureel centrum is loopafstand van station Zevenaar. Adres: Kerkstraat 27 Zevenaar

Kaartjes voor de filmvertoning van ‘No One Told Me’ in Zevenaar op 26 maart.

https://www.noonetoldmedocumentary.com/events-1/no-one-told-me-in-zevenaar-26-maart-2023-1